Over mij
Ik ben Shanti, en enkele jaren geleden veranderde mijn leven volledig:
9 oktober 2018, 11u50. De herfstzon schijnt door het raam van de verloskamer. Voor het eerst hoor ik mijn baby huilen. Toen nog het allermooiste geluid. Ik ben welgeteld 10 seconden moeder en mijn geluk kan niet op. Na een zorgeloze zwangerschap en een vlotte bevalling, begin ik vol vertrouwen aan deze nieuwe levensfase.
Hoe had ik toen kunnen vermoeden wat er zou volgen? Mijn kleine jongen vond zijn draai niet, huilde ontroostbaar, had last van verborgen reflux (ontdekten we veel later) en sliep heel moeizaam. De mooie familiewieg bleef onaangeraakt, als hij al sliep dan enkel op mama of papa.
Op Sinterklaasdag namen we het vliegtuig ‘naar huis’. Dat is naar Ecuador, waar ik in 2004 mijn man leerde kennen en waar we sinds 2013 samenwonen. We werden er liefdevol onthaald door mijn schoonfamilie, maar het slapen bleef heel moeilijk gaan.
Maanden gingen voorbij en de slapeloze nachten begonnen steeds zwaarder te wegen. Ik strompelde door het leven en struinde wanhopig het internet af op zoek naar hulp, maar niets van wat ik probeerde, deed mijn baby beter slapen.
Dat vertrouwen waarmee ik het moederschap was gestart? Daar bleef niet veel meer van over. Ik was compleet zoekende in die nieuwe rol als mama en voelde mij – voor het eerst – moederziel alleen in dit mooie Zuid-Amerikaanse land.
Het was een eenzame periode waarin ik me totaal ontredderd heb gevoeld. Maar ik heb er ook heel veel uit geleerd.
In juli 2022 verwelkomen we onze tweede zoon: dit keer met trillende benen, want wat als het weer zo zal lopen? Maar dit baby’tje drinkt gemakkelijk en slaapt als een roosje. Wanneer hij rond zijn achtste levensmaand toch veel moeilijker begint te slapen, gaan bij mij alle alarmbellen af: dit maak ik geen tweede keer mee! Ik schakel dit keer zonder aarzelen een liefdevolle slaapcoach in en met haar hulp slaapt onze jongste in no time weer heerlijke nachten. Na de consultatie zit ik als aan de grond genageld: wat die vrouw kan, dat wil ik ook kunnen. Wat die vrouw doet, dat wil ik ook doen. Eén week later start ik de selectieprocedure voor mijn opleiding in de VS tot Gentle Sleep Coach.
Dat laatste typeert mij. Ik durf op mijn intuïtie te vertrouwen en in het diepe te springen als het goed voelt. Zonder omkijken. En dan zorg ik er ook voor dat het werkt. Wat ik me voorneem, dat doe ik ook. Wat mijn doel ook is, ik zorg ervoor dat ik het bereik. Om daar te geraken hou ik trouwens niet van schone schijn, poespas of te veel franjes, ervaar ik een diepe dankbaarheid voor alles wat onderweg op mijn pad komt en voel ik ook steeds meer mildheid voor mezelf en mijn omgeving.
Als vrouw, maar zeker ook als kinderslaapcoach, koester ik een onvoorwaardelijk vertrouwen in de natuur en in de oerkracht die in elke moeder schuilt. Daarom vind ik het van cruciaal belang dat ouders op hun buikgevoel durven te vertrouwen en daar ook naar handelen. Ik vind het heel waardevol om naar ideeën over slaap en kinderen te kijken over de verschillende culturen heen en daarbij durf ik best kritisch te zijn voor wat gangbaar is in onze Westerse landen. Van cry it out-methodes krijg ik kippenvel, maar ik heb zelf ook aan den lijve ondervonden dat niet elk kindje heerlijk wegdommelt zodra hij in het ouderlijk bed ligt. Ondertussen weet ik ook hoe dat komt.
In juli 2022 verwelkomen we onze tweede zoon: dit keer met trillende benen, want wat als het weer zo zal lopen? Maar dit baby’tje drinkt gemakkelijk en slaapt als een roosje. Wanneer hij rond zijn achtste levensmaand toch veel moeilijker begint te slapen, gaan bij mij alle alarmbellen af: dit maak ik geen tweede keer mee! Ik schakel dit keer zonder aarzelen een liefdevolle slaapcoach in en met haar hulp slaapt onze jongste in no time weer heerlijke nachten. Na de consultatie zit ik als aan de grond genageld: wat die vrouw kan, dat wil ik ook kunnen. Wat die vrouw doet, dat wil ik ook doen. Eén week later start ik de selectieprocedure voor mijn opleiding in de VS tot Gentle Sleep Coach.
Dat laatste typeert mij. Ik durf op mijn intuïtie te vertrouwen en in het diepe te springen als het goed voelt. Zonder omkijken. En dan zorg ik er ook voor dat het werkt. Wat ik me voorneem, dat doe ik ook. Wat mijn doel ook is, ik zorg ervoor dat ik het bereik. Om daar te geraken hou ik trouwens niet van schone schijn, poespas of te veel franjes, ervaar ik een diepe dankbaarheid voor alles wat onderweg op mijn pad komt en voel ik ook steeds meer mildheid voor mezelf en mijn omgeving.
Als vrouw, maar zeker ook als kinderslaapcoach, koester ik een onvoorwaardelijk vertrouwen in de natuur en in de oerkracht die in elke moeder schuilt. Daarom vind ik het van cruciaal belang dat ouders op hun buikgevoel durven te vertrouwen en daar ook naar handelen. Ik vind het heel waardevol om naar ideeën over slaap en kinderen te kijken over de verschillende culturen heen en daarbij durf ik best kritisch te zijn voor wat gangbaar is in onze Westerse landen. Van cry it out-methodes krijg ik kippenvel, maar ik heb zelf ook aan den lijve ondervonden dat niet elk kindje heerlijk wegdommelt zodra hij in het ouderlijk bed ligt. Ondertussen weet ik ook hoe dat komt.
Als je me zou kennen, dan zou je weten dat:
Ik bergen en bossen verkies boven het strand, maar waar ik ook ben, ik ben er het allerliefst op blote voeten.
Ik nederig ben geworden door de helft van mijn leven in een andere cultuur te wonen: er is niet maar een manier om naar de dingen te kijken. Er zijn er honderden, en ze kunnen allemaal naast mekaar bestaan.
Ik geen koffie drink. Nee, nooit. Hoe ik al die slapeloze en onderbroken nachten overleefde? Dat moet moederkracht zijn.
Ik een blind vertrouwen heb in de mensen om mij heen en mij daar nog nooit bedrogen in heb gevoeld. Sommigen zouden me wellicht als een tikje naïef omschrijven.
Ik een krak ben in het onderscheiden van hoofd- en bijzaken. Zei ik al dat ik niet van talmen hou?
Ik heel ordelijk ben en oprecht gelukkig word van opruimen en poetsen, maar wel overal mijn spullen vergeet. Ik liet ooit zelfs een splinternieuwe laptop in een taxi liggen. Mijn kinderen ben ik gelukkig nog nooit ergens vergeten!
